Inmiddels thuis in Nederland

Inmiddels ben ik al weer een paar dagen veilig terug in Nederland en heb ik geen gelegenheid meer gehad om een verslag van de laatste dagen te schrijven en te plaatsen. Vandaar hierbij nog een korte aanvulling mbt de laatste 2 weken.

Het Noorden van Ethiopië hebben we dus met de bus gedaan. Deze was eigenlijk te klein voor een groep van 19 personen maar we moesten het er mee doen. Het Noorden van Ethiopië staat in het teken van kloosters, kerken, zeer gelovige orthodox katholieke mensen, monniken, wandschilderingen en het Timkatfestival. Totaal anders dus dan het zuiden, maar de natuur is ook hier weer prachtig en het Oromovolk ziet er heel fleurig uit met fel gekleurde gewaden.
Op weg naar Bahir Dar (dat aan het Tanameer ligt) passeren we de indrukwekkende 1000 meter diepe kloof van de Blauwe Nijl, die vanuit Ethiopië naar Soedan stroomt. In deze streek woont het Amharavolk en hier wordt veel mais, tef en zonnebloemen verbouwd. De mensen zijn druk bezig om de oogst binnen te halen... Vooral de vrouwen moeten hier enorm hard werken. Ze vervoeren alles in zakken op hun rug of hoofd en moeten hier soms kilometers mee lopen voordat ze bij de markt zijn om hun waar te verkopen. Ook wij brengen met zijn drietjes een bezoek aan de markt en laten ons met de tuk-tuc er naar toe brengen. We hebben al snel een goed Engels sprekende gids bij ons die ons allerlei wetenswaardigheden vertelt over de leefgewoonten van het Amharavolk, de te verkopen kruiden, groente, fruit en allerlei Ethiopische souvenirs. Nelleke koopt een mooi antiek houten beeld, dat nog een belangrijke rol gaat spelen in het verdere verloop van de reis.

De volgende dag maken we met de groep een mooie wandeling naar de 50 meter hoge watervallen Tis Issat waar het water naar beneden dendert. 'middags een boottocht op het Tanameer met bezoek aan 2 16e eeuws oude kloosters, die op kleine eilandjes zijn gebouwd. De monniken wonen in kleine huisjes in de rotsen. In deze kloosters zie je de prachtige wandschilderingen, die jammer genoeg nergens tegen worden beschermd. De enige waarschuwing is "no flash". Vanwege mijn zere ribben besluit ik bij het 2e klooster in de boot te blijven want tegen die rotsen op klimmen doet wel erg zeer bij iedere stap die ik zet.

Van Bahir Dar reizen we door naar Gondar, waar we het Timkatfestival gaan bezoeken. Het Timkat festival is één van de belangrijkste feesten in Ethiopië en wordt elk jaar op 19 januari, twee weken na het Ethiopische kerstfeest gevierd. Het feest herdenkt de doop van Jezus door Johannes de Doper in de rivier de Jordaan.
Vanaf een uur of 4 smiddags wordt een replica van de Ark van het Verbond,vanuit iedere kerk in de stad in een kleurrijke processie naar de baden van Falisades in Gondar gedragen. Het lijkt een beetje op een carnavalsoptocht met veel dans en zang maar dan met veel priesters, monniken en gelovige mensen. De Ark blijft de hele nacht op deze locatie terwijl priesters en gelovigen onafgebroken zingen en bidden. Je weet gewoon niet wat je ziet, wat zijn wij dan toch nuchtere mensen.

Wij vertrekken de volgende morgen al om 4 uur met onze gids naar de baden om vooral niets te missen van de hele ceremonie. We krijgen plaatsen op de hoofdtribune, die rondom de baden is opgebouwd. Maar de tribunes daar zijn niet zo veilig als bij ons, ze worden gemaakt van stokken en latten en aan elkaar gebonden. Het kraakt en piept.....Het duurt nog uren voordat er daadwerkelijk iets gebeurt. Op een gegeven moment wordt het water gezegend; de priester dompelt een kruis in het water en dooft de heilige kaars, de mensen klappen en juichen. Daarna worden de gelovigen opnieuw gedoopt. Ze worden met water besprenkeld door de priester en vanaf de zijkant springen honderden jonge mannen in het water. Dit resulteert in een massale waterpartij, waar ieder gevraagd of ongevraagd zijn deel krijgt.Wij moeten maken dat we van de tribune afkomen want het wordt een chaos daar. Ik probeer zo snel mogelijk ongeschonden de ruimte op te zoeken maar ben eenmaal beneden aangekomen de rest van de groep kwijt. Helaas heb ik geen adres van mijn hotel bij me en ook geen mobiel. Maar na ruim een uur ronddwalen tussen de menigte gelovigen zie ik iemand van de groep lopen, gelukkig maar. In de drukte is iemand van onze groep bestolen van zijn camera en portemonnee. Gelukkig had ik zelf weinig bij me en mijn rugzak in de bus gelaten.

Tegen de middag rijden we Gondar uit en zijn we binnen 2 uur tijd in Debark, waar we 2 nachten blijven. Debark ligt aan de voet van het Simiengebergte, een prachtig National Park waar we de volgende dag een wandeling van 6 uur kunnen maken. Korter mag ook maar ik durf het niet aan vanwege mijn ribben.We zitten hier op plm 3000 m hoogte en de lucht is ijl en ik kan nog steeds niet lekker doorademen.Jammer dus.... We krijgen 5 guards mee in de bus om de wandelaars te bewaken tijdens de route en zij fungeren meteen als gids. Nu is de bus pas echt afgeladen vol... Onderweg zien we veel bavianen, roofvogels, bergeiten, de Ethiopische wolf, veel bloemen en planten en prachtige vergezichten. Genieten dus..

Van Debark naar Axum: we vertrekken al vroeg om 6 uur want dit wordt de zwaarste dag van onze reis. Vier mensen van de groep hebben besloten niet met de bus mee te gaan maar te gaan vliegen naar Axum. Zo hebben we wel wat meer ruimte in de bus. Het wordt een prachtige rit maar 10 uur lang hobbelen over onverharde weg met af en toe een opstopping omdat er grote rotsblokken op de weg liggen, die eerst opgeruimd moeten worden. Je moet geen hoogtevrees hebben want we rijden regelmatig langs enorme afgronden. Gelukkig hebben we weinig last van tegenliggers, elkaar passeren is slechts af en toe mogelijk. De laatste 2 uurvan onze 12 uur durende reis krijgen we eindelijk verharde weg en komt er aan die enorme stofwolken een eind. Hadden we toch maar mondkapjes meegenomen, die hadden we op deze rit goed kunnen gebruiken.

In Axum hebben we geen vast programma en gaan in groepjes uiteen om de stad te verkennen. We bezoeken smorgens de paleisruines van de koningin van Sheba en 'smiddags gaan we lekker shoppen. Er zijn veel souvenirwinkeltjes en we hebben nog genoeg birren over..... Ook nog even genieten van die heerlijke verse fruitjuices.
De volgende dag vliegen we in een uur van Axum naar Lalibella dat wereldberoemd is vanwege de 11 in rotsen uitgehakte ondergrondse kerken. Je kunt je niet voorstellen dat deze kerken in de 12e eeuw met mensenhanden zijn gemaakt. We verdelen de excursie over 2 dagen want 11 kerken in 1 x wordt wat teveel van het goede. Alle kerken zijn nog gewoon in gebruik door de lokale bevolking en de beschilderingen in de kerken zijn op de meeste plaatsen nog in hele goede staat. Devolgende morgen maken we een eerst een dienst mee, die niet in de kerk maar buiten wordt gehouden. Het is een of ander Mariafeestdag. Alle gelovigen lopen met askruis op het hoofd de kerk uit en liggen daarna op knieën op de rotsen te bidden. Een mis duurt hier plm 3 uur maar je hoeft niet de volle 3 uur te blijven. Het wordt wel een hele bijzondere belevenis om dit mee te mogen maken.

En zo zijn we aan het einde van onze reis gekomen. Volgens het reisschema vliegen we smorgens om 9 uur van Lailibella naar Addis A.maar het vliegtuig heeft 3,5 uur vertraging wegens een technisch mankement. Zo komen we pas tegen 14.30 uur bij ons hotel in AA aan en is het niet meer de moeite om nog naar de Mercato te gaan (de grootste markt van AA). jammer, maar helaas.
We hebben nog een afscheidsdiner met de hele groep, wat overigens geen succes blijkt te zijn. Een chique tent wat een grote ' eetschuur' met Ethiopische dans en muziek blijkt te zijn. Jammer, een lokale gelegenheid was leuker geweest. We nemen tijdens het eten op ludieke wijze afscheid van onze reisbegeleidster Wilma en na wat chaotische taferelen op het vliegveld van AA gaan we een half uur eerder dan gepland de lucht in. Na een extra tussenlanding in Cairo en daarna nog een in Parijs landen we smorgens om 9 uur in Brussel. De Fyra blijkt intussen niet meer te rijden in Belgie, dus aan de reeds betaalde treintickets hebben we niks meer. Ik mag gelukkig meerijden met Anna en haar man Chris naar Amsterdam, waar het thuisfront me op komt halen.

Een heel bijzondere reis in een bijzonder (arm) land waar ik nog heel vaak aan terug zal denken.